Posle poraza kneza Lazara u bici na Kosovu i njegovo pogubljenje, došlo je i do velikog bežanja rudara iz rudnika na Belom Brdu. Kako je jedna grupa ovih rudara ostala na terenu današnjeg sela Zlatara (vidi legendu o Zlatarima) jedni dok nisu uspeli a podignu kolibe – kuće, iz straha, povlačili su se malo dublje u šumu, jer je put od Kosova išao preko Jankove klisure i Zlatara prema dvoru kneza Lazara u Kruševcu. To je, u stvari, današnji magistralni put.

I dok su rudariu ovim šumama noćili – spavali, noćne ptice, u narodu poznate kao kuvije, a samo se noću oglašavaju, jer tada love slepe miševe i pri tome ispuštaju neugodne krikove, kao da kukaju. Otuda i njihovo ime Kuvije a kasnije kovije.

Kada je formmirano naselje veruje se da je po ovim pticama – kovijama – selu dato ime – Kovioci.

Po drugom kazivanju, mesto Kovioca je bilo za kažnjavanje rudara koji su u vreme Cara Dušana bili neposlušni prilikom rada u kopaoničkim rudnicima, pa su ih ovde okivali. Legenda dopušta mogućnost da je i od reči kovije i okivanja dobijena reč za ime selu – Kovioci. Selo je 1866. vgodine imalo 21. poresku glavu, a prema popisu iz 1911. godine ima 61 domaćinstvo sa 208 članova – stanovnika. 
Legende bruskog kraja - Z. Kostić