Kolubarska bitka je najveći okršaj srpske i austrougarske vojske u Prvom svetskom ratu i vođena je u novembru i decembru 1914. godine, od 16 novembra do 15. decembra, na frontu dugačkom oko 200 kilometara.
Bitka je završena polovinom decembra meseca uspešnom kontraofanzivom Prve armije srpske vojske pod komandom generala Živojina Mišića.
Iz stroja je izbačeno oko 165.000 srpskih vojnika, podoficira i oficira, od čega je oko 22.000 poginulo a oko 91.000 je ranjeno.
Austrougarski gubici bili su znatno veći, budući da je iz stroja izbačeno više od 270.000 vojnika, podoficira i oficira.
Zahvaljujući ishodu bitke, Centralne sile su bile primorane da se bore na tri fronta, Nemačka je bila primorana da znatan deo svojih potencijala uputi na Balkan, a zbog pobede srpske vojske odložen je ulazak Bugarske u rat.
Nakon Cerske bitke austro-ugarska vojska na čelu sa generalom Oskarom Poćorekom kreće ponovo na Srbiju. Prikupivši snage Poćorek ovaj put napad vrši iz dva pravca, jedan ide preko Drine dok drugi preko Save na Beograd.
Na drugoj strani Srbi se nalaze u teškoj situaciji, pored toga što neprijatelj napada na dva fronta vojsci je ponestalo hrane, odeće, obuće, i povrh svega artiljerijske i puščane municije.
Početkom novembra meseca 1914. godine austro-ugarske trupe forsiraju Drinu i nastupaju prema Šumadiji dok srpski topovi ćute zbog nedostatka municije.
Vojska se nalazi u raspadnom stanju bežeći ispred moćnijeg neprijatelja.
Da stanje bude gore za vojskom se povlači i narod pa tako pomešana rulja beži i pljačka na sve što naiđe. Koliko je teško stanje bilo govori i sednica vlade i vrhovne komande u Valjevu gde je vojvoda Putnik predlagao sklapanje primirja, tj. predaju.
Tada na scenu stupa jedan od najvećih srpski vojskovođa, nekoliko puta penzionisani general Živojin Mišić, budući vojvoda.
Preuzevši od Petra Bojovića komandu nad Srpskom Prvom armijom, Mišić uspeva da okupi rasute i iznemogle trupe uspostavivši komandni lanac. Zatim protiv volje vrhovne komande i regenta Aleksandra povlači svoje trupe na položaj Kolubara - Suvobor - Ljig. Iako je ovim potezom morao da preda Beograd Austro-Ugarima, Mišić dobija na vremenu, odmara svoje trupe, i sačekuje pošiljku artiljerijske municije.
Početkom decembra meseca. tačnije 3 decembra, Prva srpska armija kreće u odlučan kontra-napad, iako malobrojne u odnosu na neprijatelja srpske trupe pod vođstvom Živojina Mišića razbijaju austro-ugarsku 5.i 6. armiju, i odlučno ih teraju preko Drine u Bosnu.
Srpske trupe su zarobile oko 40.000 ausrtro-ugarskih vojnika, oslobodile Beograd, a "genije" ove bitke Živojin Mišić je dobio čin vojvode.
Nakon Kolubare koja je odjeknula veoma jako u Evropi i Svetu. Nemačke novine su pisale: Srbija je još jednom vaskrsla iz groba Kosova polja i iz Kolubarskog vrela crpiće tokom čitavog jednog veka gordu hrabrost za najveće bitke.
Kolubarska bitka - čas strategije OVDE Ljudi govore - Sećanje na Kolubarsku bitku OVDE
